حدود هشت ماه از آغاز به کار دولت حسن روحانی با شعار اعتدال‌گرایی می‌گذرد و مقرر بود این دولت روزهای شیرین و خوبی را برای ملت ایران رقم بزند و در مقابل تندروی‌ها و یکه تازی‌هایی که باعث گردیده بود کشور در سراشیبی سقوط اقتصادی و سیاسی قرار گیرد، ایستادگی کند.
اما طی این مدت به نظر می‌رسد رئیس دولت یازدهم که نمره قبولی از مردم را در انتخابات ۲۴ خرداد ۹۲ دریافت کرد، در مقابل تندرویان و محافظه کاران حکومتی سیاست سکوت را در پیش گرفته و عقب نشینی‌های وی اندک اندک باعث تنزل جایگاه دولت و افزایش دامنه حملات افراطیون شده است.
در جدید ترین اقدام علیه دولت، ساخت و پخش مستندی تحت عنوان “من روحانی هستم”توسط ارگانی وابسته به سپاه صورت گرفته است که در این مستند به بررسی زندگی سیاسی حسن روحانی پرداخته و هجمه های فراوانی را از جمله واقف بودن حسن روحانی در جریان مک‌فارلین و مساله ۹۹ نفر در مجلس که به مخالفت برخی نمایندگان مجلس با انتخاب مجدد میرحسین موسوی به سمت نخست‌وزیری با وجود تاکید آیت‌الله خمینی اشاره دارد.
در ابتدای کار دولت اعتدال‌گرا، حسن روحانی با بیان اینکه “بنده کسی نیستم که در شرایط فشار تصمیم بگیرم و این کار را نمی‌کنم”، از اقتدار و استقلال در تصمیم گیری‌های خود خبر داد، اما در طی این مدت بارها این اقتدار و استقلال از سوی تندرویان زیر سوال رفته و در مقابل سکوت رئیس دولت را شاهد بوده‌ایم.
این سیاست سکوت حتی موجب گردیده همراهان دولت نیز به گلایه درآیند و به این سیاست روحانی انتقاد کنند، در این زمینه علی مطهری نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی، با بیان اینکه برای چند ماه اول عیبی ندارد که دولت محتاط باشد، ولی ادامه این کار خوب نیست، گفته است: در جمهوری اسلامی هیچ مقام غیرقابل انتقادی وجود ندارد و اگر دولت حسن روحانی بخواهد به عقب‌نشینی‌های خود ادامه دهد به نتیجه‌ای نخواهد رسید.
وی هجمه ها علیه دولت را یک برنامه ریزی تشکیلاتی دانسته و می‌گوید: آقای روحانی باید یک مقدار جسارت بیشتری داشته باشد. در یک جاهایی باید مقاومت کند. یک جاهایی باید روی حرفش ایستادگی کند. اینکه در همه جا بخواهد عقب نشینی کند به نتیجه نمی‌رسد و کسانی که به او امید بسته‌اند، ناامید می‌شوند.
در صحت این مساله که تندروی‌های نظام در عرصه‌های مختلف و طی سالهای گذشته هزینه‌های سیاسی و اقتصادی زیادی را بر کشور وارد آورده است هیچ شکی وجود ندارد، فشار تحریم ها، انزوا و شکست سیاستهای تهاجمی که در دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد به شدت از آن حمایت میگردید باعثگردیده است با روی کار آمدن دولت روحانی، چرخشی آشکار نیز در تبیین سیاستهای کلی نظام صورت گیرد.
اما محافظه کاران را که می‌توان مغلوبان انتخابات۲۴خرداد نام نهاد، با اتخاذ استراتژی هدفمند و حساب شده، حملاتی را متوجه دولت یازدهم در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی به ویژه بحث هسته‌ای نموده‌اند که حسن روحانی نتوانسته و یا نخواسته است پاسخ محکم و دندان شکنی به آنان بدهد.
هجمه‌های صورت گرفته در جریان رای اعتماد به وزرای پیشنهادی و به دنبال آن استیضاح و دادن کارت زرد به سه وزیر، مخالفت و مقابله در مسیر مذاکرات هسته ای، انتقاد از مذاکره با آمریکا ، تلاش در جهت تقابل با سیاستهای خارجی دستگاه دیپلماسی و رفع تنش با کشورهای دیگر، استفاده ابزاری از دین در جهت مقابله با اقدامات دولت، تنها بخشی از این حملات حساب شده است که از سوی محافظه کاران و تندرویان متوجه دولت روحانی شده است.
منتقدان و محافظه کاران اقدامات دولت روحانی را بر باد رفتن دستاوردهای سی و چند ساله نظام جمهوری اسلامی ذکر می‌کنند و معتقدند باید در مقابل آن ایستادگی کرد و حتی توافقات ژنو را خیانت به آرمانهای امام و انقلاب نام نهاده‌اند.
این حملات و هجمه‌ها یادآور صحبت‌های سیدمحمد خاتمی رئیس جمهور اسبق ایران است که در دوران ریاست جمهوری اش گفته بود: هر ۷ روز یکبار برای این دولت بحران ایجاد می‌کنند.
این تندرویان حکومتی، دولت حسن روحانی را ادامه دوران هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی می‌دانند، در این زمینه غلامعلی حداد عادل نماینده تهران در مجلس گفته است: دولت حسن روحانی تا کنون خالی از اشتباه نبوده، باید به آن‌ها تذکرداد تا مراقب باشند کشور به سالهای قبل از ۱۳۷۶ باز نگردد.
اما در این میان سکوت حسن روحانی می‌تواند به چالشی برای اعتبار دولت یازدهم بدل شود و دور شدن وی از شعارهای انتخاباتی باعث خواهد شد در عین آنکه حمایت های مردمی را از دست خواهد داد، دولت را فاقد اعتبار و وجاهت معرفی کند و پروژه افراطیون، که همانا سقوط دولت اعتدال‌گراست را تحقق بخشد.
حسن روحانی باید به این نکته واقف باشد که سکوت و تسلیم در برابر فشارهای محافظه کاران که هر روز دامنه حملات خود را با سناریویی تازه وسعت می بخشند، باعث خواهد شد با از دست دادن ابتکار عمل، در موضع دفاعی قرار گیرد.
در خاتمه باید تاکید کرد هوشمندی توام با قاطعیت و مصر بودن بر تحقق وعده های انتخاباتی تنها تضمین دولت اعتدال برپیمودن مسیر پرمخاطره این ماموریت بزرگ با چاشنی حمایت جامعه و مردم است.
