همراه با نزدیک شدن به آخرین روزهای سال و نو شدن زمین، شاهد ذوق و شوق و تب و تاب مردم ایران زمین نیز هستیم. اما یک روزی از روزهای پایانی سال هست، که در دهه‌های اخیر، موجبات رعب و وحشت و نگرانی همگان را فراهم کرده است. این نگرانی تا آنجا پیش رفته است که رئیس پلیس تهران، عدم وجود خسارات ناشی از فعالیت‌های مخربِ به پیشواز روندگانِ چهارشنبه سوریِ امسال را “رکورد” می‌داند. وی در همین زمینه به ایسنا گفت: “امسال یکی از سال‌هایی بود که رکورد زدیم و تا به این لحظه هیچ سانحه‌ای درباره شب چهارشنبه آخر سال نداشتیم”. وی همچنین بر کاهش چشم‌گیر تلفات ناشی از استفاده‌ی مواد محترقه طی دو سال گذشته، تاکید کرد و گفت: “دو سال اخیر تعداد مصدومان حدود ۵۰ تن بوده و کشته نیز نداشتیم”.
“ساجدی نیا” اولین قدم برای کاهش تلفات را حضور خانواده‌ها در کنار فرزندانشان دانست و گفت: “در مرحله نخست لازم می‌دانم که به عنوان پلیس از بزرگترها و والدین به خاطر حضور در کنار فرزندانشان و توجه به توصیه‌های پلیس، تشکر کنم”.
چهارشنبه سوری، یکی از جشن‌های ملی و باستانی ایرانی است. این واژه، ترکیبی است از چهارشنبه و سوری. سوری به معنای سرخ است. از دیرباز، آخرین چهارشنبه‌ی سال، یا همان سه‌شنبه شب، به جشن و پایکوبی می‌گذرد و آتشی افروخته می‌شود تا نیروی نیک، جهت چیره شدن بر غم و افسردگی، بازگردانده شود. در این چهارشنبه‌ی سرخ، قرار است که مردم از روی آتش بپرند و بخوانند “زردی من از تو، سرخی تو از من”. این آواز را سر دهند تا آتش، زردی و بیماری را از ایشان بستاند و به جایش، سرخی و گرما را در جان آنها بنشاند.
علی رغم این که چنین روزی، با چنین فلسفه‌ای، در تن وطن ما ریشه دارد، اما بسیاری از ایرانیان، از علت وجودی این جشن اطلاع کافی ندارند. به همین جهت، دور از ذهن نیست که عده‌ای، بر اساس سوءتفاهم‌های پیش آمده، این شب را تبدیل به میدان جنگ و نبرد کنند و شروع به ساخت نارنجک‌های کشنده بکنند و اقدام به ایجاد رعب و وحشت در میان هموطنانشان کنند. طبیعی‌ست که استفاده از مواد منفجره در سطح شهر، جدای از آثار مخرب روحی روانی، داغ دار شدن خانواده‌ها و نقض عضو و بستری شدن در بیمارستان‌ها را به همراه داشته باشد. اتفاقی که تنها در دهه‌های اخیر شاهدش هستیم.
از سال‌ها پیش چهارشنبه سوری، مورد هدف برخی از مسئولین قرار گرفته است. چنان که آقای “سید علی خامنه‌ای”، در چندین نوبت، پرچمش را علیه این روز ملی برافراشت و در سال ۸۸ نیز این مراسم را “مستلزم ضرر و فساد” دانست. خیلی پیشتر از او، “مرتضی مطهری”، آتش بازی چهارشنبه سوری را “از آنِ احمق‌ها” عنوان کرده بود. “آیت‌الله عبدالله جوادی آملی” نیز چهارشنبه سوری را خلاف عقل و شرع و سنتی پوچ و سیئه دانسته است. “احمد خاتمی” (امام جمعه‌ی تهران) هم مهم شدن این نماد ملی را کار دشمنان دانست.
نیازمندی به شادی و نشاط از یک سو و جلوگیری به عمل آوردن از شادی کردن از سوی دیگر و همزمان، تزریق غم و غصه؛ حرام و پوچ و احمقانه خواندن نیازهای طبیعی بشر از یک سو و تهی کردن جامعه از آگاهی نسبت به سنت‌ها و فسلفه‌ی سنت‌هایش از سوی دیگر؛ تحت فشار قرار دادن مردم از هر لحاظ و سوق دادنشان به سوی بیماری‌های روانی و خصوصا انواع افسردگی؛ تلاش جهت کمرنگ نشان دادن و یا از بین بردن ریشه‌های تاریخی و فرهنگی جهت دینی کردن فضا، از جمله اقداماتی‌ست که در ایران صورت گرفته است. همه را که کنار هم بگذاریم و جمع کنیم، به دلیل انجام چنان کارهای خطرناکی از سوی بخشی از جامعه‌ی آسیب دیده، پی می‌بریم؛ بخشی از جامعه که از سوی جناب آقای “دکتر امیر محمود حریرچی”، “وندالیست یا خرابکار” نامیده شدند. این جامعه‌شناس، در گفتگویی با بخش حوادث ایسنا گفته است: “افرادی که آسیبی به فضاهای شهری می‌رسانند، تعلق خاطر نسبت به شهرشان ندارند و درواقع این افراد مشابه همان کسانی هستند که زباله را در سطح شهر رها کرده که به برخی از آنان اصطلاحاً «وندالیست» یا «خرابکار» می‌گویند.”
