پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، با شعار «تدبیر و امید»، امید‌ها برای فراهم آمدن بستری مساعد برای فعالیت مطبوعات در ایران افزایش یافت اما اکنون و با گذشت پنج ماه از روی کار آمدن دولت روحانی، این امید‌ها تا حدودی رنگ باخته‌اند؛ نه به این علت که امیدواران، براى تحقق خواسته هاى شان عجله دارند بلکه به این دلیل که نشانه هاى بدى در این مدت دریافت کرده اند.
چندی پس از انتخابات بود که روزنامه‌های «نشاط» و «هم میهن» آمادگی خود را برای بازگشت به عرصه فعالیتهای رسانه‌ای اعلام کردند و تا مرز انتشار پیش رفتند اما با موانع اعلام نشده اى مجبور به توقف شدند؛ موانعى که علی مطهری، نشانىِ شان را داده؛ این عضو هیات نظارت بر مطبوعات از دخالت بعضی از قوا خبر داده و گفته برخی از قوا بدون اطلاع هیات نظارت تصمیماتی را می‌گیرند و این مساله در کار مطبوعات اخلال ایجاد کرده است.
هر چند اشاره علی مطهری به دخالت‌های قوه قضائیه است اما خبرها حاکى ست که نمایندگان اصولگرای مجلس هم وزارت فرهنگ و ارشاد دولت یازدهم را به شدت زیر ذره بین گرفته‌اند و به وزیر هم کارت زرد داده اند و تعطیلى روزنامه بهار و تهدید سایر روزنامه هاى اصلاح طلب را نیز به آن کارت زرد افزودند.
وزیر ارشاد هم البته گفته که مخالفت‌ها با سیاست فرهنگی دولت جدید موجب نخواهد شد که این دولت سیاست فرهنگی خود را تغییر دهد. اما گسترده تر شدن دایره نارضایتی در این حوزه، زمان زیادى را در اختیار دولت نمى گذارد.
هر چند دولت، مستقیم و غیر مستقیم از آزادی بیان و آزادی مطبوعات در فضای کشور سخن می‌گویند اما در حوزه عمل شاهد گشایشی در فضای مطبوعاتی نیستیم.
از سوی دیگر انتظار نافرجام روزنامه نگاران از بازگشایی انجمن صنفی شان که با سخنان محسنی اژه‌ای در نیمه دی ماه جاری پایان یافت، یکی دیگر از مسائلی بود که بسیاری از فعالان این حوزه را از گشایش فضای مطبوعاتی در حال حاضر دلسرد کرد.
اکنون بعد از گذشت ۵ ماه از دولت جدید به نظر می‌رسد با وجود فشارهای مجلس و قوه قضائیه، نه تدبیری برای گشایش فضای مطبوعاتی وجود دارد و نه فعالان حوزه ى رسانه، راه دیگرى براى دست یابی به مطالبات خود یافته اند.
اما در خطیر بودن این وضعیت، همین بس که به یاد بیاوریم این دولت، دولتِ بازى در وقتِ اضافه است؛ این یعنى حمایت و حوصله مردم بسیار شکننده است و دولت، کمترین زمان را براى بهبودِ این وضعیت دارد.
