تالار مولوی تهران که از دهه ۴۰ خورشیدی تا کنون، یکی از مهم‌ترین مراکز تا‌تر ایران به شمار می‌رفته، بیش از شش ماه است که تعطیل شده است.
پس از تعطیلی تالار مولوی و در پی گمانه زنی از علت‌های احتمالی این اقدام، روابط عمومی تالار مولوی در تاریخ ۲۵ تیرماه سال جاری طی بیاینه‌ای تمام مشکلات فنی این مجموعه را گزارش داد و اعلام کرد که تعطیلی تالار به دلیل مشکلاتی است که بی‌توجهی به آن شاید مخاطرات جبران ناپذیری را ایجاد کند.
در این بیانیه آمده بود، این تالار با کسری‌های مالی، کاستی‌های امکانات فنی و با کمبود نیروی انسانی، ساخته و تا به حال به فعالیت خود ادامه داده است اما اکنون با معضلاتی رو به رو است که نمی‌توان به سادگی از آن‌ها گذشت. فقدان امکان کافی در تعمیر و به‌سازی سیستم برق و نور این تماشاخانه که در این سه ساله اخیر با تمام توان خود کار کرده است و مشکلاتی که به نوع سامانه برقی که در این تالار تعبیه شده مرتبط است؛ رفته رفته خود را آشکار کرده و علیرغم تلاش برای تداوم فعالیت و جلوگیری از وقفه در برنامه‌های تالاربه گواهی کار‌شناسان فنی دانشگاه تهران، ادامه فعالیت تالار اصلی را غیرممکن کرده است. روابط عمومی تالار مولوی همچنین ادعا کرده بود در هم تنیدگی و نقص در کابل‌های انتقال برق به پرژکتورهای سالن، نقص عمده در تابلوی برق اتاق نور، جایگاه نامناسب دیمر و چند مورد فنی دیگر باعث شده که چندین مرتبه اجرا‌ها در حین انجام با اختلال رو به رو شوند و گاهی خطر برق گرفتگی و آسیب جدی به کاربران سیستم پیش بیاید و گفتنی است که نقص‌های پیش آمده تا به آنجا پیش رفته که بخش عمده‌ای از نور سالن را در خاموشی فرو برده و غیر قابل استفاده کرده است.
این بیانیه همچنین عدم وجود سیستم هشدار و اعلام حریق، صندلی‌های نامناسب، عدم وجود سیستم تهویه هوا و سیستم گرمایشی سرمایشی را از دیگر مشکلات این ساختمان عنوان کرده بود. اکنون با گذشت بیش از شش ماه هنوز درهای این تالار بر روی اهالی تا‌تر و نمایش بسته است و آثاری از تعمیرات نیز در این تالار دیده نمی شود.
اعتراض به تعطیلی شش ماهه تالار مولوی
تعطیل ماندن تالار «مولوی» به عنوان یکی از قدیمی‌ترین محافل تئا‌تر دانشگاهی که باعث شناخته شدن بسیاری از هنرمندان شده و همواره محلی برای فعالیت و اجرای گروه‌های تئا‌تر دانشجویی بوده است، باعث بروز نگرانی‌هایی در بین علاقه‌مندان و اهالی تئا‌تر به خصوص گروه‌های تئا‌تر دانشجویی شده است.
در همین زمینه کوروش نریمانی نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئا‌تر ضمن اظهار تاسف از شرایطی که برای تالار مولوی پیش آمده است، به ایسنا گفته است: تالار مولوی سابقه درخشان و نامی ماندگار در تئا‌تر ما دارد.
او افزوده است: از گذشته آرزوی بسیاری از گروه‌های تئاتری این بود که در تالار مولوی اجرا داشته باشند، اما واقعا نمی‌دانم چرا باید اتفاقی بیافتد که سالنی از گردونه تئا‌تر ما خارج شود. این نمایشنامه‌نویس درباره تاثیر تعطیل شدن تالار مولوی بر تئا‌تر دانشجویی ادامه داد: مطمئنا این اتفاق در آینده تاثیرات منفی بر تئا‌تر دانشجویی ما می‌گذارد چرا که دانشجویان در همین دوران دانشجویی است که می‌توانند دست به آزمون و خطا بزنند و این فرصت را تالار مولوی برای دانشجویان فراهم کرده بود. متاسفانه گروه‌های تئاتری دارند عادت می‌کنند که نمایشنامه بنویسند، تمرین کنند اما اجرا نکنند. واقعا این اتفاق بسیار بدی برای تئا‌تر است.
همچنین اشکان خیل‌نژاد از فعالان تئا‌تر دانشگاهی با اشاره به تأثیرات منفی تعطیلی تالار مولوی بر تئا‌تر گفته است: یکی از تأثیرات منفی این تعطیلی، به تعویق‌افتادن اجرای عمومی کارهای خوبِ شانزدهمین دورهٔ جشنوارهٔ تئا‌تر دانشگاهی است. دومین تأثیر منفی‌اش بَرمی‌گردد به جایگاه مرکز تئا‌تر مولوی و سابقهٔ فرهنگی‌اش در تهران اما راه‌اندازی این تالار تنها به‌مدد یک نهاد و مجموعه ممکن نیست.
او با اشاره به اینکه تئا‌تر دانشگاهی ما متولی ندارد، افزوده است: شورای تئا‌تر دانشگاهیانِ مرکز هنرهای نمایشی چندسال است عملاً تنها در حد یک نام باقی مانده و آقای آشنا مدیر اداره کل هنرهای نمایشی باتوجه به اینکه سبقهٔ جهاد دانشگاهی دارند، هنوز روی خوشی به این شورا نشان نداده‌اند و معوقاتشان به دانشجویان باقی است. خانهٔ تئا‌تر دانشگاهی هم که دارد فراموش می‌شود و هیچ فعالیتی ندارد به‌جز بودجهٔ مجزا برای برگزاری جشنوارهٔ تئا‌تر دانشگاهی که آن هم اگر سالن‌هایی مثل مولوی در اختیار گروه‌ها قرار نگیرند به یک سیکل باطل تبدیل می‌شود.
در آخرین موضع گیری نسبت به بسته شدن تالار مولوی نیز خانه تئا‌تر به عنوان نهادی صنفی، روز گذشته ۲۵ آبانماه و بعد از گذشت بیش از ۶ ماه از تعطیلی تالار مولوی نسبت به تعطیلی این مجموعه تئاتری واکنش نشان داد و خواستار بازگشایی هر چه سریع‌تر آن شد. در بخش‌هایی از بیانیه هیئت مدیره خانه تئا‌تر که خطاب به دکتر فرهاد رهبر، رییس دانشگاه تهران نوشته شده، آمده است: «تالار مولوی از آغاز دهه ۴۰ یکی از بزرگ‌ترین مراکز پیشگام هنر مدرن و متعهد تئا‌تر بوده و در رشد و توسعه تئا‌تر ایران تأثیر بسزایی داشته است… همچنین بزرگ‌ترین هنرمندان تئا‌تر کشور ما از این مرکز و در این مرکز، رشد کرده و از شخصیت‌های ماندگار هنر ما بوده‌اند… و تئا‌تر دانشجویی نیز بزرگ‌ترین تجربیات آغازین خو را در این مجموعه به چالش گرفته است.»
تالار مولوی، محل مناقشه چند سازمان و اداره
در سال ۸۹ نیز تالار مولوی یکباره و به دلائلی که هیچگاه به طور مشخص توضیح داده نشد بسته و پس از گذشت ۵ ماه با تغییراتی در کادر اداری آن، بازگشایی شد. در آن زمان شایعاتی مبنی بر بدحجابی تماشاگران در مورد بسته شدن تالار مولوی مطرح بود که چندان قانع کننده نبود و البته گفته می شد تعطیلی تالار مولوی پیرو درگیری سازمان ها و ادارات درمورد تسلط بر این تالار بوده است. همچنین قابل ذکر است در سالهای گذشته عزل و نصب های متناوبی نیز در سیستم مدیریت این تالار رخ داده است که بی شک نشانی از درگیری و اختلاف نظر سازمان ها و ادارات متولی این تالار است.
نحوه اداره تالار مولوی در طی سالهای گذشته محل مناقشه و برخورد سلیقه‌ها و دیدگاه‌های دستگاه‌های مختلفی چون جهاد دانشگاهی، اداره امور فرهنگی دانشگاه تهران، اداره کل هنرهای نمایشی بوده است. نهاد‌ها و سازمان‌هایی که به گفته صاحبنظران هر یک خود را مسول شکل دادن به فرهنگ عمومی و فضای هنری کشور می‌دانند و در طی سالهای گذشته مشاهده شده است که این سازمان‌ها و ادارات در زمینه مالکیت، شکل مدیریت و نوع نمایش‌هایی که در این تالار اجرا می‌شود با یکدیگر دچار اختلاف شده‌اند که این اختلافات باعث ایجاد اختلالاتی در روند فعالیت این تالار شده است. با این سابقه پیش بینی می‌شود اینبار هم مساله تعمیراتی که تا کنون و پس از گذشت شش ماه اثری از آن در این تالار دیده نشده، بهانه‌ای بیش نباشد و در پشت پرده اختلافاتی در جریان باشد.
