با اینکه کنوانسیون حقوق کودک در سال ۱۹۸۹ مورد پذیرش مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار گرفت و ایران هم در سال ۱۳۷۲ به جمع ۱۹۳ کشور امضا کننده این پیمان نامه پیوست اما این کنوانسیون تا سال ۱۳۸۸، یعنی به مدت ۱۶ سال هیچ متولی در دستگاه دولتی نداشت.
۱۶ مهر ماه مصادف با روز جهانی کودک، دوباره بحث کودکان کار و خیابانی و نیز کاستی های موجود در حوزه کودکان به موضوع روز تبدیل شده، اما مشکل اصلی دقیقا از همین سطحی نگری های مقطعی مسئولان آغاز می شود.
در نشست خبری که به مناسبت روز جهانی کودک برگزار شد، علی اکبر اسماعیل پور، عضو انجمن حمایت از حقوق کودکان، با اعلام اینکه تعداد کودکان بازمانده از تحصیل بیشتر از آمار‌ها بوده و اعتمادی به آمارهای دولتی در این زمینه نیست، افزود : «سال گذشته مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرد که ۳ و نیم میلیون کودک بازمانده از تحصیل وجود دارد. با اینکه وزارت آموزش و پرورش در ابتدای سال اعلام کرده بود که فقط ۱ و نیم درصد از کودکان واجد شرایط امکان حضور در مدرسه را نداشتند و در روستا‌ها با داشتن حتی یک دانش‌آموز نیز کلاس‌ها دایر بوده است اما واقعیت این است که در بسیاری از روستا‌ها فقط تا پنجم ابتدایی مدرسه وجود دارد و همین امر باعث شده که این افراد از ادامه تحصیل باز بمانند. بنابراین می‌توان گفت که آمار‌ها بیشتر از این است که اعلام نمی‌شود.»
به گفته وی : «ماده (۳۲) پیمان نامه حقوق کودک بر ممنوعیت اشتغال کودکان تاکید دارد در حالیکه طی چند سال گذشته در وزارت رفاه در این خصوص هیچ برنامه‌ای ارائه نشده است و علاوه بر این ایران از سال ۱۳۸۰مقابله‌نامه سازمان جهانی کار را پذیرفته که متاسفانه طی این سال‌ها از روند اجرایی آن گزارشی ارائه نشده که نشان‌دهنده این است که مقدمات اجرایی این مقابله‌نامه در کشور فراهم نشده که لازمه اجرای این ماده انجام پژوهش جدی در خصوص بدست آوردن آمار رسمی از حداقل کودکان شاغل در کارگاه‌ها است.»
با اینکه ایران ۱۹ سال پیش با امضای پیمان نامه حقوق کودک متعهد شد که در راستای فراهم کردن بستر ایده آل های منشور سازمان ملل، از جمله صلح، احترام، بردباری، آزادی، برابری و اتحاد کوشش کند اما تا به امروز حتی لایحه حمایت از حقوق کودک، در مجلس شورای اسلامی هم به تصویب نرسیده و با اعلام مرکز پژوهش های مجلس، این لایحه از اولویت بررسی خارج شده است.
بر اساس آمارهای صدای ایران در شش ماه اول سال جاری ۲۲ درصد از افرادی که با این خط تماس گرفتند مورد آزار از سوی پدر قرار گرفته بودند که این آزار‌ها ۳۳ درصد جسمی، ۳۵ درصد عاطفی، ۲۷ درصد غفلت، ۱ درصد جنسی و ۷ درصد آموزشی بوده است. پدران کودک آزار اغلب مصرف کنندگان شیشه بودند که همین امر باعث شده که به فرزندان خود آزار و اذیت برسانند که در برخی موارد منجر به فوت کودک شده است.
در این میان اما امیدواری جناب رئیس جمهور در “تبدیل شدن کودکان ایرانی به الگوی کودکان عالم” که در پیام وی به جشنواره فیلم کودک عنوان شده خود طنز جالبی است وقتی که دولت مهرورز ایشان که “لباس مسئولانش هم لباس اربابی نیست” حتی توانایی ارائه آماری از کودکان کار و خیابان را هم ندارد و همت مسئولانش تنها در حد ارسال بخشنامه هایی با محتوای اینکه “آموزش مهدها باید بر اساس آموزه های دینی باشد و با متخلفان برخورد خواهد شد” و فراهم کردن بساط سر دادن شعار در میادین تهران، به نام حمایت از حقوق کودک، است. و معلوم نیست بار کوله پشتی های کودکانی که از ترس، خشم و اضطراب سنگین شده چه نسبتی با “وعده نخستین رهبران انقلاب که محرومیت زدایی بود، می تواند داشته باشد…
