آن روز که هزاران تن از هواداران “نهضت اسلامی” تونس، فرودگاه پایتخت را آکنده از شادی بازگشت رهبرشان راشد غنوشی پس از بیست و دو سال تبعید کردند، تلویزیون ایران نتوانست همه مراسم را پوشش دهد زیرا غنوشی در همان ساعات نخست اقامت در منزل برادرش در شمال پایتخت تونس، با اشاره به نادرستی چهره‌ای که برخی رسانه‌های غربی از وی نشان داده‌اند تصریح کرد که «من خمینی نیستم»!
او گفت تفکر اسلامی وی شباهتی به مدل اسلام‌گرایی در ایران ندارد و خود را رهبر حزبی اسلامی و دموکراتیک می‌داند که به “حزب عدالت و توسعه” در ترکیه شباهت دارد. غنوشی اطمینان داد که این حزب به جامعه دینی احترام می‌گذارد اما اجازه نمی‌دهد دین در اداره حکومت دخالت کند.
مصطفی تاج زاده، از فعالان بلند همّتِ جنبش سبز آن روز در زندان بود (و هست هنوز) و نتوانست خبر را بدون سانسور از تلویزیون اوین ببیند اما بعدها که با خبر شد در نامه ای غمگنانه نوشت از ایرانی که قرار بود “الگوی جهان اسلام” باشد و اینک “عبرت جهان اسلام” شده است؛
تاج زاده نوشت: «امروزه هر کشوری که در آن بهار عربی اتفاق می افتد، اولین حرفشان این است که الگوی حکومتی ما ایران نیست. یعنی که امتیاز ویژه و انحصاری به روحانیت نمی دهیم، حجاب را اجباری نمی کنیم و حقوق منتقدین و مخالفین، حتی سکولارها و مارکسیست ها را به رسمیت می شناسیم و در رقابتی صددرصد آزاد، اعتماد مردم را به خود جلب می کنیم.»
و حالا نوبت منصف مرزوقی رییس جمهور تونس است که در جمع روزنامه نگاران تونسی و اصحاب فرهنگ این کشور به آنها اطمینان دهد که کشورش به سرنوشت نمونه هایی چون ایران مبتلا نشود؛ مرزوقی دیشب گفت: «معروف است که انقلاب فرزندان خود را می خورد اما ما در تونس برای اینکه به این سرنوشت مبتلا نشویم تصمیم گرفتیم تا با هم پیمانی سکولارهای میانه‌رو و اسلامگرایان میانه‌رو، همبستگی ملی را معماری کنیم تا همه بدون طرد و حذف دیگری، بتوانند در کنار هم زندگی کنند».
مصطفی راست می گوید! ما عبرت شده ایم؛ اما کاش بیاموزیم و راه رفته را دوباره نپیماییم و آموخته باشیم از سه دهه «معماری مرزها» که باید دیوارها را برداشت و گرنه «بی هم» ما باز هم عبرت خواهیم شد.
